Στο τελευταίο συνέδριο του Αμερικανικού Κολλεγίου Ρευματολογίας στο San Diego, παρουσιάστηκαν δύο ενδιαφέρουσες εργασίες που συνέδεαν την δραστηριότητα της νόσου και τις βλάβες στα νεφρά που προκαλεί ο Συστημικός Ερυθηματώδης Λύκος (ΣΕΛ), είτε με την βιταμίνη D είτε με τα γνωστά λιπαρά οξέα ωμέγα-3 και ωμέγα-6.
Στην πρώτη εργασία οι ερευνητές από το Johns Hopkins University School of Medicine στη Baltimore, διαπίστωσαν μελετώντας 1.392 ασθενείς με ΣΕΛ ότι τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D στον οργανισμό των ασθενών οδηγούσαν σε σημαντική βλάβη των οργάνων και ιδιαίτερα σε σημαντική βλάβη των νεφρών τους (προσαρμοσμένοι σχετικοί κίνδυνοι 1,17 και 1,66 αντίστοιχα). Η αποκατάστασή τους με χορήγηση εξωγενούς βιταμίνης D είχε σαν αποτέλεσμα να μειώνεται η πρωτεϊνουρία και να βελτιώνεται η νεφρική βλάβη.
Στη δεύτερη εργασία ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Michigan School of Public Health στο Ann Arbor, μελέτησαν σε μια διασταυρούμενη μελέτη από το πρόγραμμα MILES ότι υπάρχει σχέση της δραστηριότητας του ΣΕΛ και των αναλογιών των λιπαρών οξέων ωμέγα-3 και ωμέγα-6. Το περίεργο ήταν ότι η αυξημένη λήψη των αντιστοίχων λιπαρών οξέων βελτίωνε και την ποιότητα του ύπνου (Systemic Lupus Activity Questionnaire Score), τα καταθλιπτικά συμπτώματα και τα προβλήματα που προκαλούσε η συνυπάρχουσα ινομυαλγία σε χρόνιες περιπτώσεις.
Οι δύο παραπάνω εργασίες, εάν δημοσιευθούν σε ένα υψηλού κύρους περιοδικό αλλά κυρίως εάν επιβεβαιωθούν και από άλλες παρόμοιες, θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμες, διότι μας προσφέρουν καινούριες, απλές και οικονομικές θεραπευτικές λύσεις σε μια ιδιαίτερα δύσκολη πάθηση όπως είναι ο ΣΕΛ.
Βέβαια, πολλοί θα αναρωτηθούν για μια ακόμη φορά, γιατί τέτοιες απλές και οικονομικές μελέτες δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν από τα Ελληνικά Πανεπιστήμια και Νοσοκομεία.
Τί μας λείπει; Γιατί να αποτελεί για μένα αξιοσημείωτο και σπάνιο γεγονός, να βρω ένα άρθρο στους διεθνείς ιστότοπους που καθημερινά δημοσιεύουν τόσα άρθρα τα τελευταία 8 χρόνια που κάνω συστηματικά αυτή την δουλειά για τις ανάγκες του myoskeletiko.com, γραμμένο από Ελληνες επιστήμονες, που να έχει όμως πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα;
Τί φταίει; Φοβόμαστε μη μας κοροϊδέψουν όταν πάμε να δημοσιεύσουμε τέτοια άρθρα, επειδή το άρθρο μας δεν ασχολείται με απίθανα και σπάνια μόρια που τις περισσότερες φορές καταλήγουν στα άχρηστα της επιστήμης;
Τί φταίει; Δεν έχουμε οργάνωση για να στήσουμε μια σοβαρή επιδημιολογική μελέτη που να καταλήγει σε κάτι χρήσιμο που δεν έχουν σκεφτεί οι άλλοι;
Αυτά και άλλα πολλά φαίνεται ότι θα φταίνε! Μήπως όμως όπως αναρωτιέται ο Βάρναλης στους Μοιραίους, «Φταίει το ζαβό το ριζικό μας! Φταίει ο Θεός που μας μισεί! Φταίει το κεφάλι το κακό μας! Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί! Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Κανένα στόμα δεν το ’βρε και δεν το ’πε ακόμα».
Μάλλον τελικά κανείς δε φταίει, αλλά απλώς, όπως λέει και η Γαλλίδα συγγραφέας Σιμόν ντε Μπωβουάρ “μας αρέσει να σκοτώνουμε τον χρόνο μας, περιμένοντας τον χρόνο να μας σκοτώσει”!