Μπορώ να ζήσω για πάντα; Αυτό το ερώτημα αποτελεί την κορωνίδα των υπαρξιακών αναζητήσεων του ανθρώπου από τα αρχαία χρόνια μέχρι τις ημέρες μας και έχει απασχολήσει ολόκληρες γενιές φιλοσόφων, ιατρών, βιολόγων και άλλων επιστημόνων. Πάρα πολλοί ερευνητές προσπαθούν να λύσουν το αίνιγμα του ορίου της ανθρώπινης ζωής με αποτέλεσμα το θέμα να προσεγγίζεται από πολλές οπτικές γωνίες.
Το 2016 στο περιοδικό Nature δημοσιεύθηκε μία μελέτη από τον Jan Vijg, έναν μοριακό γενετιστή από το Albert Einstein College of Medicine, και την ομάδα του που συζητήθηκε πολύ. Η μελέτη αυτή υποστήριζε, μετά από αναλύσεις παγκόσμιων δημογραφικών στοιχείων του 20ου αιώνα, ότι υπάρχει ένα φυσικό όριο στη μέγιστη ηλικία που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος. Σύμφωνα με τους ερευνητές η κορύφωση της μέγιστης ηλικίας μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 είχε σταθεροποιηθεί περίπου στα 115 έτη. Βασισμένοι στα αποτελέσματα αυτά, οι ερευνητές συμπέραναν ότι το ανθρώπινο είδος έχει αυτό το φυσικό ηλικιακό όριο και ότι η πιθανότητα κάποιου να ζήσει πάνω από τα 125 έτη είναι 1 στις 10.000.
Όπως αναμενόταν, αυτή η τοποθέτηση άναψε φωτιές στους επιστημονικούς κύκλους. Σύμφωνα με μία τοποθέτηση του Nick Brown από το Πανεπιστήμιο του Groningen, ένα βασικό πρόβλημα της μελέτης ήταν ότι οι ερευνητές θεώρησαν ότι βρήκαν μία αλληλουχία γεγονότων βασισμένη σε κάποια δεδομένα και μετά χρησιμοποίησαν τα ίδια δεδομένα για να αναπτύξουν μία θεωρία ώστε να εξηγήσουν την αλληλουχία αυτή. Όπως ήταν φυσικό, τα δεδομένα υποστήριζαν τη θεωρία γιατί αυτή δημιουργήθηκε από αυτά, κάτι που το θεώρησε ως στοιχειώδες λάθος σε επίπεδο επιστημονικής ανάλυσης.
Μία ακόμα τοποθέτηση, των Rozing, Kirkwood και Westendorp από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης στη Δανία, πρότεινε μία εναλλακτική θεωρία για να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό. “Η μέγιστη ηλικία απλά αυξάνεται με το χρόνο και αυτό που βλέπουμε ως μείωση στην αύξηση του ορίου ηλικίας είναι ένα περίεργο εύρημα και στατιστική που δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιείται κατ’ αυτόν τον τρόπο”, σχολίασε ο Maarten Pieter Rosin και πρόσθεσε ότι “τα διαθέσιμα στοιχεία είναι περιορισμένα. Δεν υπάρχουν και πολλοί υπεραιωνόβιοι, και επίσης πιστεύω ότι δεν υπάρχουν ισχυρά επιχειρήματα που δείχνουν ότι υπάρχει μείωση. Αντιθέτως όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει αύξηση (στο όριο ηλικίας). Πρέπει να περιμένουμε για να δούμε ποιος έχει δίκιο.”
Ένας άλλος βιολόγος από το McGill University, ο Sigfried Hakimi, υποστηρίζει ότι, όταν ανέλυσε ξανά τα ίδια δεδομένα με ένα συνάδελφό του, ανακάλυψαν ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο όριο στην ανθρώπινη ζωή και ότι οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν μέχρι τα 150 και ακόμη παραπάνω. Μελέτες παρατήρησης αιωνοβίων έδειξαν ότι “αυτοί κρατούν καλά, παραμένουν ζωντανοί, παρά την ύπαρξη ασθενειών. Απλά δεν αρρωσταίνουν.”
Μερικοί ακόμα ειδικοί πάντως συμφωνούν ότι οι κριτικές δεν ακυρώνουν τον ισχυρισμό ότι η ανθρώπινη ζωή έχει ένα όριο. Σύμφωνα με τον Jay Olshansky από το Πανεπιστήμιο του Illinois στο Σικάγο, παρά τις διαφωνίες των ερευνητών για τον τρόπο ανάλυσης τόσο μικρών δειγμάτων, τελικά οι άνθρωποι έχουν ημερομηνία λήξης, παρ’ όλο που οι αντι-γηραντικές παρεμβάσεις προσπαθούν να αυξήσουν το ηλικιακό όριο. “Δεν έχει σημασία αν το όριο είναι 115, 118 ή 120. Το πιο σημαντικό μήνυμα είναι να μην προσπαθούμε να ζήσουμε περισσότερο, αλλά να προσπαθούμε να επεκτείνουμε τα χρόνια που θα είμαστε υγιείς.”
