Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν συχνά κακές λέξεις στο καθημερινό τους λεξιλόγιο και όχι απαραίτητα για να προσβάλλουν κάποιον. Πολλές φορές ο λόγος που το κάνουν είναι ένας τρόπος να αποσυμπιέσουν θετικά ή αρνητικά συναισθήματα που προκαλούνται από διάφορες καθημερινές καταστάσεις. Παρ’ ότι το φαινόμενο αυτό έχει κατηγορηθεί πάρα πολλές φορές μέχρι σήμερα, μία μελέτη αποδεικνύει ότι τελικά το έντονο βρισίδι μπορεί να κάνει περισσότερο καλό από ότι νομίζαμε!
«Το βρίσιμο είναι μία τόσο κοινή αντίδραση στον πόνο που θα πρέπει να υπάρχει κάποιος υποβόσκων λόγος που το κάνουμε», σημειώνει ο Stephens. Και πράγματι, τα ευρήματα καταδεικνύουν ένα θετικό σημείο: «Θα συμβούλευα τον κόσμο, όταν χτυπούν και πονούν, να βρίζουν», προσθέτει.
Το πώς η εκστόμιση απρεπούς λεξιλογίου επιτυγχάνει το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν είναι ξεκάθαρο. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι εμπλέκεται κάποιος μηχανισμός του εγκεφάλου που συνδέεται με το συναίσθημα. Παλαιότερες μελέτες έδειξαν ότι, σε αντίθεση με την κανονική γλώσσα που ελέγχεται από λίγα εξωτερικά χιλιοστά του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου, η άσεμνη γλώσσα βασίζεται σε εξελικτικά πρώιμες δομές θαμμένες βαθιά στο δεξί ημισφαίριο. Μία τέτοια δομή είναι η αμυγδαλή, μία ομάδα νευρώνων σε σχήμα… αμυγδάλου (!), που μπορεί να ενεργοποιήσει μία αντίδραση fight-or-flight (πανικού) κατά την οποία ανεβαίνουν οι σφυγμοί και δεν είμαστε τόσο ευαίσθητοι στον πόνο. Πράγματι, οι σφυγμοί των φοιτητών ανέβαιναν όσο έβριζαν, γεγονός που ωθεί τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι η αμυγδαλή είχε ενεργοποιηθεί. Αλλά επειδή η αμυγδαλή είναι συνδεδεμένη και με το τμήμα μνήμης του εγκεφάλου, η επανάληψη των λέξεων μειώνει τη δραστηριότητά της. Όπως σημείωσε και ο Stephens, όσο περισσότερο βρίζουμε τόσο χάνεται το συναίσθημα από τη λέξη. Και χωρίς συναίσθημα δεν μπορεί η λέξη από μόνη της να έχει το ίδιο αποτέλεσμα.
Η εξήγηση αυτή υποστηρίχθηκε και από άλλους ειδικούς. Ο ψυχολόγος Steven Pinker του Harvard University, του οποίου το βιβλίο «The Stuff Of Thought” (Viking Adult, 2007) περιλαμβάνει μία ενδελεχή ανάλυση του βρισίματος, συνέκρινε την κατάσταση με αυτό που συμβαίνει στον εγκέφαλο μίας γάτας όταν κάποιος καθίσει κατά λάθος πάνω της. «Υποθέτω ότι το βρίσιμο ακουμπά σε ένα αμυντικό αντανακλαστικό κατά το οποίο το ζώο το οποίο τραυματίστηκε ή εγκλείστηκε σκάει σε μία οργισμένη προσπάθεια, συνοδευόμενη από μία θυμωμένη κραυγή, να ξαφνιάσει και να εκφοβίσει τον επιτιθέμενο.»
Σε ακραίες καταστάσεις, το συναισθηματικό κομμάτι του εγκεφάλου μπορεί να μετατρέψει το βρίσιμο σε επιβλαβές, όπως όταν αυτό μετατρέπεται σε φυσική βία. Αλλά όταν χτυπάς το γόνατο στη γωνία του τραπεζιού ή σου γλιστράει το σφυρί στο δάχτυλο, κάποιες προσεκτικά επιλεγμένες βρισιές μπορεί να απαλύνουν τον πόνο.