Ο αναπληρωτής καθηγητής Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής στο Χάρβαρντ (HMS) και σύμβουλος στα νοσοκομεία McLean και Massachusetts General (MGH), Richard Schwartz, έχει αφιερώσει τον επιστημονικό του βίο στη μελέτη της αγάπης, του μίσους, της αδιαφορίας και άλλων συναισθημάτων που σηματοδοτούν τις περίπλοκες σχέσεις μας.

Με τη σύζυγό του, Jacqueline Oldsπου είναι και η ίδια αναπληρώτρια καθηγήτρια Ψυχιατρικής στο HMS και σύμβουλος των McLean και MGH, έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν προκειμένου να εκδώσουν τρία βιβλία σχετικά με τη μοναχικότητα και το γάμο, ενώ μετά από 39 χρόνια σχέσης, έχουνε αποκτήσει δύο παιδιά.

Σύμφωνα με τον Dr. Richard Schwartz, αν και γνωρίζουμε πολύ περισσότερα για την αγάπη και τον εγκέφαλο σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες, αυτό δε φαίνεται να μας έχει βοηθήσει αρκετά στο να γίνουμε καλύτεροι στην αγάπη ή στο να βοηθάμε άλλους ανθρώπους. Όμως, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν έχει αποδειχθεί ποτέ και το ότι η αγάπη μπορεί να μας κάνει να νοσήσουμε σωματικά, αν και αυξάνει τα επίπεδα της κορτιζόλης, μιας από τις κύριες ορμόνες του στρες, η οποία μπορεί και να καταστείλει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ο Dr. Richard Schwartz διακρίνει διαφορετικές φάσεις και διαθέσεις αγάπης και υποστηρίζει πως η πρώιμη φάση της αγάπης μπορεί να είναι αρκετά διαφορετική από τις μεταγενέστερες φάσεις. Αρχικά, ενεργοποιείται η σεροτονίνη και η ντοπαμίνη, ορμόνες-νευροδιαβιβαστές που διεγείρουν τα κέντρα ευχαρίστησης του εγκεφάλου. Σταδιακά και με την πάροδο του πρώτου χρόνου, τα επίπεδα σεροτονίνης επιστρέφουν στο φυσιολογικό, ενώ στην πορεία, ακολουθούν αυξήσεις στην ορμόνη ωκυτοκίνη ή οξυτοκίνη. Η ωκυτοκίνη λειτούργει ως ένας ακόμη νευροδιαβιβαστής, που σχετίζεται με μια πιο ήρεμη, πιο ώριμη μορφή αγάπης, βοηθά τους κοινωνικούς δεσμούς και αυξάνει την ανοσοποητική λειτουργία.

Η Dr. Jacqueline Olds παραδέχεται πως έχει μάθει πολλά περισσότερα συμμετέχοντας η ίδια σε μια σχέση ή κάνοντας συμβουλευτική-θεραπεία σε ζευγάρια, παρά από την επιστήμη, ωστόσο αναφέρει τα εξής: “Αλλά και πάλι, κάτι σαν το fMRI ή τις χημικές μελέτες, μπορεί να μας βοηθήσει να επισημάνουμε κάποια πράγματα. Αν πείτε σε κάποιον να μην κάνει κάτι γιατί είναι φοβερό για τη σχέση του, μπορεί να μη δώσει προσοχή, αλλά αν του πείτε ότι με αυτόν τον τρόπο, προκαλεί τα επίπεδα της κορτιζόλης του, να ανεβούν, τότε πραγματικά, στέκεται και ακούει”.

ΜΕΣΩPowell A. "When love and science double date". The Harvard Gazette. 13/2/2018
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Βιολογία στο Πανεπιστήμιο του Essex (2001) και έλαβε το μεταπτυχιακό στην Περιβαλλοντική Βιολογία το 2006 από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 2013 εργάσθηκε ως βιολόγος στο φορέα διαχείρισης Αξιού-Αλιάκμονα και το 2014 συνεργάστηκε με το Δήμο Σίνδου για τη εκπόνηση τεχνικής μελέτης για τη ρύπανση. Από το 2015 εργάζεται ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Εργασίες της έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή περιοδικά και συνέδρια.