Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (obsessive-compulsive disorder – OCD) αποτελεί μία από τις συχνά εμφανιζόμενες ψυχολογικές διαταραχές που μπορεί να επηρεάσουν τη λειτουργικότητα του ατόμου σε καθημερινή βάση. Η διαταραχή αυτή χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτες εμμονές οι οποίες προκαλούν άγχος ή ανάγκη για επανάληψη συγκεκριμένων πράξεων ή κινήσεων ώστε να ανακουφιστούν από το άγχος αυτό (όπως εμμονή με την καθαριότητα, τη συμμετρία κ.λπ.).

Στις Η.Π.Α. οι ασθενείς με OCD αποτελούν το 1% του πληθυσμού ενώ περίπου οι μισές περιπτώσεις χαρακτηρίζονται ως σοβαρές. Συνήθως, για τη θεραπεία της χρησιμοποιούνται συμπεριφορικές προσεγγίσεις από ψυχολόγους ενώ η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει κυρίως SSRIs. Παρ’ όλα αυτά, οι προσεγγίσεις αυτές έχουν αποτέλεσμα στο 70% (περίπου) των ασθενών. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για την ανάπτυξη νέων θεραπειών έγκειται στο ότι δεν είναι ακόμη γνωστές οι φυσικές αιτίες της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής.

Η πρώτη μελέτη που δημοσιεύθηκε για το θέμα αυτό (2017) υποστηρίζει ότι η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή σχετίζεται με φλεγμονή στα νεύρα του εγκεφάλου. Φαίνεται ότι τα επίπεδα μίας συγκεκριμένης πρωτεΐνης (translocator protein – TSPO) αυξάνουν όταν υπάρχει νευρο-φλεγμονή, και στη μελέτη αυτή παρατηρήθηκαν αυξημένα επίπεδα TSPO σε 20 ασθενείς με OCD σε σχέση με 20 συμμετέχοντες χωρίς OCD μετά από αξιολόγηση με μαγνητική τομογραφία.

Επειδή για κάποιες περιπτώσεις OCD που εμφανίζουν επιπρόσθετα νευροψυχιατρικά συμπτώματα θεωρείται ότι η νευρο-φλεγμονή των γαγγλίων είναι μία αυτοάνοση αντίδραση σε λοιμώξεις, οι ερευνητές πιστεύουν ότι η μελέτη αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι θα ήταν καλό να αναπτυχθούν ανοσοθεραπευτικές τεχνικές για την αντιμετώπιση της OCD σε ενήλικες ασθενείς και ειδικά σε περιπτώσεις που παρουσιάζουν έντονο στρες όταν προσπαθούν να ελέγξουν τις εμμονές τους.

Ο επικεφαλής της μελέτης δρ. Jeffrey Meyer, διευθυντής του Προγράμματος Νευροαπεικόνισης στη Διάθεση και το Άγχος (Neuroimaging Program in Mood & Anxiety) του Κέντρου για τους Εθισμούς και την Ψυχική Υγεία στο Τορόντο (Καναδάς), υποστηρίζει ότι χρειάζεται να ανακαλύψουμε τους συγκεκριμένους παράγοντες που συνεισφέρουν στη λόιμωξη του εγκεφάλου αλλά αν βρούμε ένα τρόπο να μειώσουμε τη βλάβη από τη λοίμωξη αυτή θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε πολύ πιο γρήγορα ένα είδος θεραπείας για την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Υπάρχουν ήδη μελέτες σε εξέλιξη που εξετάζουν τη δυνατότητα σχεδιασμού ενός τεστ με παράγοντες σήμανσης που να μπορεί να διαχωρίσει τους ασθενείς που θα επωφεληθούν περισσότερο από τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα.

ΜΕΣΩNewman T. "OCD linked to inflammation in the brain", Medical News Today, 22/6/2017
ΠΗΓΗSophia Attwells, Elaine Setiawan, Alan A. Wilson, Pablo M. Rusjan, Romina Mizrahi, Laura Miler, Cynthia Xu, Margaret Anne Richter, Alan Kahn, Stephen J. Kish, Sylvain Houle, Lakshmi Ravindran, Jeffrey H. Meyer. Inflammation in the Neurocircuitry of Obsessive-Compulsive Disorder. JAMA Psychiatry. 2017;74(8):833–840. doi:10.1001/jamapsychiatry.2017.1567
Γεννιέται στο Παρίσι το 1978. Είναι πτυχιούχος Κυτταρικής και Μοριακής Βιολογίας από το Πανεπιστήμιο του Essex (2002) με μεταπτυχιακές σπουδές στο Marketing (Πανεπιστήμιο του Birmingham, 2003). Το 2005 προσλαμβάνεται στη φαρμακευτική εταιρεία ΒΙΑΝΕΞ Α.Ε., το 2008 αναλαμβάνει υπεύθυνος marketing ογκολογικών προϊόντων της MSD ενώ από το 2011 διαχειρίζεται τα καρδιομεταβολικά προϊόντα. Επίσης, από το 2011 αρθρογραφεί συστηματικά διατηρώντας μόνιμη στήλη με θέματα επιστήμης και τεχνολογίας στο ιατρικό περιοδικό myoskeletiko.com. Είναι ιδρυτής και αρχισυντάκτης του διαδικτυακού επιστημονικού περιοδικού Medical Magazine. Παράλληλα δραστηριοποιείται ως μουσικός παραγωγός/πιανίστας από το 2006 και συνεργάζεται με διάφορα μουσικά σχήματα. Από το 2011 αποτελεί βασικό μέλος της ομάδας κινηματογραφικών παραγωγών Infowar Productions του δημοσιογράφου Άρη Χατζηστεφάνου και δημιουργεί τη μουσική επένδυση για τέσσερα βραβευμένα ντοκιμαντέρ (2011-2016).