Η σπονδυλοπλαστική είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος που μειώνει τον οξύ πόνο και τη δυσλειτουργία σε ασθενείς που έχουν υποστεί πρόσφατα σπονδυλικά κατάγματα (έως 6 εβδομάδων) σύμφωνα με τη νέα πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη, τυφλή μελέτη 120 ασθενών με σοβαρό πόνο που εκπονήθηκε σε τέσσερα νοσοκομεία στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας και δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό «The Lancet».

Η σπονδυλοπλαστική είναι μια ελάχιστης επεμβατικότητας τεχνική με την οποία εγχέεται ιατρικό τσιμέντο, που προωθείται με βελόνη από το δέρμα στον κατεαγόντα σπόνδυλο, σταθεροποιεί το κάταγμα και ανακουφίζει τον ασθενή.

Οι ερευνητές επέλεξαν ασθενείς με σπονδυλικά κατάγματα κι έντονο πόνο (7 και άνω με βάση την αριθμητική κλίμακα βαθμολόγησης του πόνου με μέγιστο το 10) και τους τυχαιοποίησαν σε δύο ομάδες.
Οι 61 ασθενείς της ομάδας θεραπείας υποβλήθηκαν σε πραγματική σπονδυλοπλαστική, ενώ οι 59 ασθενείς της ομάδας ελέγχου αντιμετωπίστηκαν με προσομοίωση της μεθόδου.

Τα αποτελέσματα ήταν:
– 24 ασθενείς (44%) με σπονδυλοπλαστική και 12 ασθενείς (21%) της ομάδας σύγκρισης είχε σημαντική βελτίωση του πόνου στις 14 ημέρες (κάτω του 4 με βάση την αριθμητική κλίματα του 10).
– Η ομάδα της σπονδυλοπλαστικής είχε λιγότερο πόνο σε όλα τα μεσοδιαστήματα ελέγχου σε σχέση με την άλλη ομάδα.
– Το 53% των ασθενών της ομάδας ελέγχου συνέχισε να έχει μέτριο ή σοβαρό πόνο ακόμα και 6 μήνες μετά το κάταγμα.
– Δεν παρουσιάστηκαν νέα κατάγματα οφειλόμενα στον «θεραπευμένο» σπόνδυλο, είτε εξαιτίας της αναλγησίας, είτε ως συνέπεια της σχετικής «ανελαστικότητάς» του λόγω του τσιμέντου και την πιθανή ανισοκατανομή των φορτίων που προβληματίζουν τους σκεπτικιστές.

Από οστεοπορωτικά σπονδυλικά κατάγματα πάσχουν περίπου 1,4 εκατομμύρια ασθενείς παγκοσμίως. Η πλειονότητά τους παρουσιάζει ήπια συμπτωματολογία, ωστόσο ορισμένες περιπτώσεις χρειάζονται νοσηλεία λόγω του έντονου πόνου και της δυσλειτουργίας. Για αυτούς ακριβώς τους ασθενείς οι ερευνητές κατέληξαν ότι η σπονδυλοπλαστική ελέγχει καλύτερα τον πόνο και μειώνει την ανάγκη για νοσηλεία (κατά 5,5 ημέρες σε σύγκριση με την εικονική μέθοδο) και είναι πολύ ανώτερη της συνήθους συντηρητικής αγωγής με οπιούχα αναλγητικά, κλινοστατισμό και κηδεμόνες οσφύος.

Η πρόσφατη αυτή μελέτη επιβεβαιώνει την σπονδυλοπλαστική ως μία ακόμα επιλογή γνωστής αποτελεσματικότητας για τους ασθενείς με επώδυνα κατάγματα πέραν της συντηρητικής αγωγής και της ανοικτής χειρουργικής (σπονδυλοδεσίας).

ΠΗΓΗResurrection of evidence for vertebroplasty?, Joshua A Hirschemail, Ronil V Chandra, The Lancet, doi: 10.1016/S0140-6736(16)31356-3, published online 17/8/2016
Γεννήθηκε το 1960 στο Αιγάλεω Αττικής. Αποφοίτησε από τη Σχολή Φυσικοθεραπείας το 1982 και την Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ το 1989. Έλαβε την ειδικότητα της Ορθοπαιδικής Χειρουργικής και Τραυματολογίας το 1996. Εργάστηκε ως Υπεύθυνος Εργαστηρίου Φυσικοθεραπείας 1982-1996. Ως Ορθοπαιδικός εργάστηκε από το 1997 έως το 2000 στο Ορθοπαιδικό Τμήμα της «Κλινικής Παλαιού Φαλήρου του Ιατρικού Αθηνών» και στη συνέχεια στο Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν ως Επιμελητής Α΄, όπου και συνεχίζει ως αναπληρωτής διευθυντής από το 2012. Από το 1996 ως σήμερα διατηρεί επίσης Ορθοπαιδικό Ιατρείο στην Αγία Βαρβάρα. Είναι μέλος του ΕΕΣ, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αγίας Βαρβάρας από το 2003, πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου από 1-1-2013, και αιρετό μέλος του προεδρείου της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν από το 2007 έως το 2015.