Η oστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) του γόνατος χαρακτηρίζεται από διαταραχή των αρθρικών επιφανειών, πόνο, δυσκαμψία και δυσχέρεια βάδισης που χειροτερεύει με την πάροδο της ηλικίας, προσβάλλοντας κυρίως γυναίκες και υπέρβαρους ασθενείς.
Οι ενδοαρθρικές ενέσεις κορτικοστεροειδών έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας του γόνατος για δεκαετίες, ωστόσο το Αμερικάνικο Κολλέγιο Ρευματολογίας τις συμπεριλαμβάνει μεν στις κατευθυντήριες οδηγίες του συστήνοντάς τις όμως ασθενώς, ενώ η Αμερικανική Ακαδημία Ορθοπαιδικών Χειρουργών δεν παίρνει θέση υπέρ ή εναντίον τους, κι αυτό γιατί το όφελος σε σχέση με τις παρενέργειες παραμένει ασαφές, με τους πολέμιούς της να ισχυρίζονται κυρίως ότι η αναλγησία μπορεί να αυξήσει ανάρμοστα την κινητικότητα και να προκαλέσει περαιτέρω βλάβη της άρθρωσης.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσίευση στο περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης (JAMA: Journal of the American Medical Association) ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο αξιολόγησαν την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της ενδοαρθρικής χορήγησης κορτιζόνης στην ΟΑ του γόνατος επανεξετάζοντας συστηματικά τα δεδομένα από 1.767 ασθενείς σε 27 τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες και δημοσίευσαν τα αποτελέσματά τους στην βάση δεδομένων Cochrane.
Η νέα μετανάλυση κατέληξε ότι η έγχυση βελτίωσε τον πόνο και τη λειτουργικότητα για 6 εβδομάδες, ιδίως τις δύο πρώτες, ενώ δεν παρατηρήθηκαν παρενέργειες σε σχέση με την ομάδα ελέγχου που δεν έλαβε θεραπεία ή υποβλήθηκε σε εικονική ένεση.
Η ΟΑ του γόνατος είναι μια σημαντική αιτία πόνου και αναπηρίας και καθόσον πρόκειται για μια εμβιομηχανική πάθηση χρόνιας φθοράς, η τροποποίηση του τρόπου ζωής, όπως η απώλεια βάρους, η αποφυγή καταπόνησης, η εργονομική συμπεριφορά και η άσκηση μπορεί να είναι επωφελείς, ωστόσο αρκετοί ασθενείς εξακολουθούν να πονάνε, ιδίως κατά τις φλεγμονώδεις εξάρσεις, οι οποίες μάλιστα στο πέρασμά τους αφήνουν επιπρόσθετες βλάβες και νέες πηγές πόνου.
Η παρακεταμόλη στη συνιστώμενη δόση των 3 gr το 24ωρο δεν φτάνει να ελέγξει συνήθως τον πόνο, η ανακούφιση της τοπικής εφαρμογής καψαϊκίνης ή μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ) είναι προσωρινή, η τραμαδόλη και τα πιο αποτελεσματικά ΜΣΑΦ δεν μπορούν να ληφθούν επί μακρόν, ενώ η ντουλοξετίνη συστήνεται κυρίως για τον συνεχή χρόνιο πόνο της νόσου.
Επειδή λοιπόν, οι διαθέσιμες θεραπείες για τον πόνο της ΟΑ του γόνατος είναι λιγοστές και όχι αρκούντως αποτελεσματικές, η χρησιμότητα των ενδοαρθρικών εγχύσεων κορτιζόνης πρέπει να ελεγχθεί ενδελεχώς με καλά σχεδιασμένες, τυχαιοποιημένες, διπλές τυφλές μελέτες.
Μέχρι τότε, τα αποτελέσματα αυτής της νέας μελέτης συνάδουν με τη συνήθη πρακτική της πλειονότητας των ρευματολόγων και των ορθοπαιδικών που χρησιμοποιούν την ενδαρθρική ένεση κορτιζόνης για τον έλεγχο του οξέος πόνου και της φλεγμονής της ΟΑ, καθώς επιβεβαιώνεται ως μια αποτελεσματική επιλογή για την ανακούφιση του έντονου πόνου σε ασθενείς που προς το παρόν δεν είναι κατάλληλοι ή δεν επιθυμούν την αρθροπλαστική.
