Είναι αλήθεια ότι για πάρα πολλά χρόνια η Ελλάδα βρισκόταν στις πρώτες θέσεις μεταξύ των Ευρωπαϊκών χωρών στην ενσωμάτωση καινοτόμων θεραπειών, και μάλιστα, η ενσωμάτωση γινόταν χωρίς κανένα ιδιαίτερο φραγμό ως προς την τιμολόγηση, αποζημίωση αλλά και τη συνταγογράφησή τους.

Ακόμα και στα χρόνια της κρίσης, οι μόνοι περιορισμοί που εφαρμόστηκαν ήταν:

  • Η τιμολόγηση με βάση το μέσο όρο των τριών φθηνότερων τιμών της Ευρώπης, που η αλήθεια είναι πως οι τιμές δεν είχαν τεράστια απόσταση από τη μέση ευρωπαϊκή τιμή.
  • Οι καθυστερήσεις στην δημοσίευση δελτίου τιμών νέων προϊόντων που κάποια στιγμή ξεπέρασε τα δύο χρόνια.

Ωστόσο, κάθε φάρμακο που έπαιρνε τιμή, αποζημιωνόταν, χωρίς να αξιολογηθεί η καινοτομικότητά του, η προστιθέμενη αξία προς τους ασθενείς και η σχέση κόστους-οφέλους.
Συγκριτικά με την Ευρώπη, αρκεί μόνο να σας αναφέρω ότι στη Γαλλία από το 2004 έως το 2012 από το σύνολο 925 φαρμάκων που αξιολογήθηκαν και αιτήθηκαν αποζημίωσης, μόλις τα 8 θεωρήθηκαν πραγματικά καινοτόμα και μόνο σε 50 αναγνωρίσθηκε προστιθέμενη αξία.

Στην Ελλάδα αποζημιώνονταν ΟΛΑ. Και το αποτέλεσμα είναι ο συνεχής εκτροχιασμός της φαρμακευτικής δαπάνης αλλά και η απαξίωση – απόσυρση σε πολλές περιπτώσεις – παλαιών θεραπειών, εγνωσμένης ασφάλειας και αποτελεσματικότητας, που αντικαταστάθηκαν από φάρμακα υψηλού κόστους με οριακή, αν όχι μηδενική προστιθέμενη αξία.

Και όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις στην Ελλάδα, ετοιμαζόμαστε να περάσουμε από το ένα άκρο στο άλλο, αδυνατώντας να περπατήσουμε στο μονοπάτι του εξορθολογισμού.

Πιο συγκεκριμένα, για την αποζημίωση μιας νέας δραστικής ουσίας στη χώρα μας θα απαιτείται:

  • Να αποζημιώνεται σε τουλάχιστον 14 Ευρωπαϊκές χώρες
  • Οι μισές χώρες να διαθέτουν σύστημα αξιολόγησης τεχνολογιών υγείας ή Health Technology Assesment (HTA)
  • Και θα υπάρχει υποχρεωτική έκπτωση 25% επί της ονομαστικής τιμής

Πρακτικά τι σημαίνουν τα παραπάνω μέτρα;

Η διαδικασία της έγκρισης, αδειοδότησης, τιμολόγησης και αποζημίωσης σε 14 χώρες, δημιουργεί αφενός μια σημαντική χρόνοκαθυστέρηση στην πρόσβαση των ασθενών στις θεραπείες, αφετέρου δημιουργεί ένα τεράστιο εμπόδιο στα καινοτόμα φάρμακα μικρομεσαίων εταιριών, καθώς δεν έχουν συνήθως τη δυνατότητα να καλύψουν το κόστος κυκλοφορίας σε τόσες πολλές Ευρωπαϊκές χώρες.

Το πόσο περιοριστικό είναι ένα φάρμακο να έχει αξιολογηθεί από 7 ευρωπαϊκούς φορείς, μπορείτε να το καταλάβετε αν αναλογιστείτε ότι σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν 12 κέντρα αξιολόγησης, συμπεριλαμβανομένης της Μεγάλης Βρετανίας που διαθέτει δύο κέντρα και δεν γνωρίζουμε αν θα λογίζονται πλέον ως ευρωπαϊκά κέντρα αναφοράς.

Προσθέτοντας και μια έκπτωση 25% σε ένα περιβάλλον, γεμάτο rebates και clawbacks, θα αποτρέψει σίγουρα πολλά καινοτόμα φάρμακα να έρθουν στην Ελλάδα. Μια σειρά μέτρων που θα μας οδηγήσουν από την καινοτομία… στην κενό-τομία!

Αν εφαρμοστούν τελικά όλα αυτά τα μέτρα, τουλάχιστον η δαπάνη θα περιοριστεί; Προσωπικά το θεωρώ πολύ δύσκολο. Σίγουρα τα μέτρα θα αποθαρρύνουν πολλές εταιρίες να φέρουν προϊόντα καινοτόμα στην Ελλάδα, αλλά ορισμένα φάρμακα, όπως για την ηπατίτιδα ή τον καρκίνο με μηναίο κόστος θεραπείας κάποιων χιλιάδων ευρώ, όταν εν τέλει αποζημιωθούν, θα εκτοξεύσουν τη φαρμακευτική δαπάνη εκ νέου.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981. Σπούδασε Βιομηχανική Πληροφορική και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές ΜΒΑ in Strategic Management στο Kingston University. Εισήλθε στον χώρο της φαρμακοβιομηχανίας το 2006 ως επιστημονικός συνεργάτης στη GSK. Από το 2009 εργάζεται στη ΒΙΑΝΕΞ Α.Ε. στον τομέα των πωλήσεων και του μάρκετινγκ ενώ το 2015 αναλαμβάνει υπεύθυνος για θέματα Market Access. Έχει δώσει πλήθος διαλέξεων ως ομιλητής σε συνέδρια επιστημονικού περιεχομένου, με εξειδίκευση στον τομέα της Τιμολόγησης και Αποζημίωσης Φαρμάκων, Marketing Φαρμακείου, Διαχείρισης Πελατών και Συναισθηματικής Νοημοσύνης. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρίας Φαρμακευτικού Μάρκετινγκ και μετέχει σε διεθνείς οργανώσεις για θέματα που αφορούν στο Market Access.