Και τώρα που σας τράβηξα την προσοχή διαβάστε και τα δυσάρεστα νούμερα! Μπορούμε τώρα πια να μετρήσουμε ακριβώς πόσες μεταλλάξεις του DNA που σχετίζονται με τον καρκίνο αθροίζονται στα όργανα του καπνιστή στο πέρασμα του χρόνου.
Κατά μέσο όρο λοιπόν πραγματοποιείται μία μετάλλαξη στο DNA ανά πνευμονικό κύτταρο για κάθε 50 τσιγάρα, βάσει μίας νέας ανάλυσης. Οι καπνιστές που καπνίζουν ένα εικοσάρι πακέτο τσιγάρα την ημέρα για ένα χρόνο δημιουργούν 150 μεταλλάξεις ανά πνευμονικό κύτταρο, 97 ανά κύτταρο του λάρυγγα, 39 ανά κύτταρο του φάρυγγα, 18 ανά κύτταρο της ουροδόχου κύστης και 6 ανά κύτταρο του ήπατος.
Επιδημιολογικές μελέτες έχουν πρόσφατα συνδέσει το κάπνισμα με τουλάχιστον 17 τύπους καρκίνου αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που οι ερευνητές μπόρεσαν να συνδέσουν και να μετρήσουν τη μοριακή επιβάρυνση που γίνεται στο DNA.
Ο Ludmil Alexandrov του Los Alamos National Laboratory στο Νέο Μεξικό και οι συνεργάτες του το πέτυχαν συγκρίνοντας DNA όγκων από 2.500 καπνιστές και 1.000 μη καπνιστές. Αυτό τους επέτρεψε να μετρήσουν ποιες μεταλλάξεις συνδέονται με το κάπνισμα.
Θεωρητικά, κάθε μετάλλαξη στο DNA μπορεί να πυροδοτήσει μία αλληλουχία γενετικής ζημιάς που μετατρέπει τα κύτταρα σε καρκινογόνα. Παρ’ όλα αυτά, δεν γνωρίζουμε ακόμα ποια είναι η πιθανότητα μίας συγκεκριμένης μετάλλαξης που σχετίζεται με το κάπνισμα να μετατραπεί σε καρκίνο ή ποιοι τύποι μεταλλάξεων είναι πιο επιρρεπείς σε κακοήθειες. “Αυτή είναι η έρευνα την οποία ακολουθούμε τώρα”, σημειώνει ο Alexandrov.
Το κάπνισμα είναι σαν τη ρώσικη ρουλέτα: όσο περισσότερο παίζεις, τόσο υψηλότερη είναι η πιθανότητα οι μεταλλάξεις να χτυπήσουν τα σωστά κύτταρα και να εμφανίσεις καρκίνο.”
Ludmil Alexandrov
“Μερικοί καπνιστές δεν αναπτύσσουν ποτέ καρκίνο παρά τις χιλιάδες μεταλλάξεις που έχουν υποστεί, αλλά αυτό είναι απλά θέμα τύχης”, τονίζει ο Alexandrov. Η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι τα ευρήματά τους θα απομακρύνουν τον κόσμο από το κάπνισμα και θα αποδομήσουν το μύθο που υποστηρίζει ότι το παθητικό κάπνισμα είναι αβλαβές.
Κάθε τσιγάρο έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει γενετικές μεταλλάξεις. Η διακοπή του καπνίσματος δεν αναστρέφει τις μεταλλάξεις αυτές αλλά θα προλάβει τον επιπρόσθετο κίνδυνο δημιουργίας νέων.
Ο Simon Chapman από το Πανεπιστήμιο του Sydney (Αυστραλία) υποστηρίζει ότι αυτοί που κόβουν το κάπνισμα έχουν σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου από αυτούς που συνεχίζουν. Για παράδειγμα, μία μελέτη με 35.000 άνδρες σε διάστημα μισού αιώνα υποστήριξε ότι το κάπνισμα μείωσε κατά 10 χρόνια το μέσο προσδόκιμο επιβίωσης. Με το να κόψει κάποιος το κάπνισμα στα 30 του “έσβηνε” σχεδόν τελείως τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου ενώ αν το έκοβε στα 50 του μείωνε τον κίνδυνο κατά 50%.
“Πολλοί καπνιστές πιστεύουν ότι δεν υπάρχει λόγος να το κόψουν γιατί έχει ήδη γίνει η ζημιά”, σημειώνει ο Chapman. “Αλλά αν το κόψουν στη μέση ηλικία, μπορούν να αποφύγουν σχεδόν όλο τον πλεονάζοντα κίνδυνο των θανάτων που σχετίζονται με το κάπνισμα.”
