Μία διεθνής ομάδα με επικεφαλής την δρ. Elena De Momi από το Politecnico di Milano (Ιταλία) εκπαίδευσε ένα ρομπότ να μιμείται τις ανθρώπινες κινήσεις με φυσικό τρόπο. Η επιτυχία αυτή δείχνει ότι οι άνθρωποι και τα ρομπότ μπορούν να συντονίσουν αποτελεσματικά τις δράσεις τους σε συμβάντα υψηλού κινδύνου όπως οι χειρουργικές επεμβάσεις.
Με την πάροδο του χρόνου αυτό θα οδηγήσει σε βελτιώσεις στην ασφάλεια κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων γιατί, σε αντίθεση με τους ανθρώπους-ομόλογούς τους, τα ρομπότ δεν κουράζονται και μπορούν να εκτελούν μία ατέρμονη σειρά από ακριβείς κινήσεις. Ο σκοπός δεν είναι να απομακρυνθούν οι άνθρωποι από το χειρουργείο αλλά να συμπληρωθεί η ανθρώπινη πείρα από τις ιδιαίτερες ικανότητες ενός ρομπότ.
Για το πείραμα αυτό η ομάδα της De Momi φωτογράφησε έναν άνθρωπο να πραγματοποιεί εκατοντάδες κινήσεις με παρόμοιο τρόπο που κάποιος δίνει τα εργαλεία στον χειρουργό. Οι λήψεις αυτές εισήχθησαν στο νευρωνικό δίκτυο του ρομποτικού χεριού, κάτι πολύ σημαντικό για τον έλεγχο των κινήσεων. Κατόπιν, ένας χειριστής οδήγησε το ρομποτικό χέρι προσομειώνοντας τις κινήσεις που είχαν πραγματοποιηθεί αρχικά. Παρ’όλο που δεν υπήρξε απόλυτη τάυτιση μεταξύ των ρομποτικών και των ανθρώπινων κινήσεων, οι κινήσεις ήταν παρεμφερείς.
Τέλος, αρκετοί άνθρωποι ήταν παρατηρητές κατά τη διάρκεια των κινήσεων του ρομποτικού χεριού προσπαθώντας να αξιολογήσουν αν οι κινήσεις ήταν “βιολογικά σωστές”, κάτι το οποίο θα φανέρωνε το αν τα νευρωνικά δίκτυα μπορούν να μιμηθούν αποτελεσματικά την ανθρώπινη συμπεριφορά. Το συμπέρασμα ήταν ότι το 70% του χρόνου οι κινήσεις ήταν σωστές, σύμφωνα με τους παρατηρητές.
Τα αποτελέσματα αυτά είναι πολύ ενθαρρυντικά, παρ’όλο που χρειάζεται περεταίρω έρευνα για να επιβεβαιωθούν τα συμπεράσματα της ομάδος της δρ De Momi. Αν τα ρομποτικά χέρια μπορούν πράγματι να μιμηθούν την ανθρώπινη συμπεριφορά, θα είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν οι συνθήκες στις οποίες ανθρωποι και ρομπότ θα μπορούν να συνεργαστούν αποτελεσματικά σε περιβάλλοντα υψηλού επιπέδου στρες, όπως τα χειρουργεία.
