Μία εντυπωσιακή ανακάλυψη σε σχέση με την αντιμετώπιση του διαβήτη δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό Nature Chemical Biology. Η ερευνητική ομάδα της Stephanie Stanford από το Πανεπιστήμιο του San Diego στην Καλιφόρνια, βρήκε ότι αν χορηγούσε ένα φάρμακο το οποίο επηρεάζει τη σηματοδότηση (signaling) της ινσουλίνης σε ποντίκια με διαβήτη μία φορά την ημέρα, θα μπορούσε να ανακτήσει την ικανότητά τους να ελέγχουν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους.
Γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό το εύρημα; Γιατί μέχρι στιγμής, τα διαθέσιμα φάρμακα για το διαβήτη το μόνο που κάνουν είναι να διαχειρίζονται την ασθένεια και όχι να ξεπερνούν την αντίσταση στην ινσουλίνη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί ασθενείς να πρέπει να λαμβάνουν ενέσιμη ινσουλίνη ώστε να αποβάλλουν την περίσσεια σακχάρου από το αίμα τους. Τα ήδη υπάρχοντα φάρμακα έχουν και παρενέργειες, όπως αύξηση του σωματικού βάρους ή διάρροια.
Το νέο φάρμακο χορηγήθηκε από το στόμα μία φορά την ημέρα και δεν φάνηκε να προκαλεί ανεπιθύμητες ενέργειες στα ποντίκια, μετά από ένα μήνα θεραπείας. Ο τρόπος δράσης του βασίζεται στην αναστολή της λειτουργίας ενός ενζύμου που ονομάζεται τυροσίνη φωσφατάση χαμηλού μοριακού βάρους (low molecular weight tyrosine phosphatase – LMPTP). Η πρωτεΐνη αυτή φαίνεται ότι συνδέεται με την απώλεια ευαισθησίας των κυττάρων στην ινσουλίνη. Με την απενεργοποίηση της LMPTP, το φάρμακο αφυπνίζει τους υποδοχείς ινσουλίνης στα κύτταρα και κυρίως σε αυτά που βρίσκονται στο συκώτι, τα οποία σε κανονικές συνθήκες απορροφούν την περίσσεια σακχάρου από το αίμα όταν ανιχνεύουν ινσουλίνη.
Το γονίδιο που δημιουργεί το LMPTP έχει εδώ και καιρό συνδεθεί με το διαβήτη. Όταν η ομάδα σταμάτησε τη λειτουργία του γονιδίου στα ποντίκια, αυτά δεν ανέπτυξαν διαβήτη παρ’ όλο που τρέφονταν με τροφές υψηλών λιπαρών. Σύμφωνα με τη Stanford, “ο ανταγωνιστής μας αύξησε την ενεργοποίηση των υποδοχέων ινσουλίνης στο συκώτι και αντέστρεψε τον διαβήτη χωρίς κάποιες εμφανείς παρενέργειες.”
Μέχρι στιγμής, προσπάθειες που εστίαζαν σε ένα άλλο ένζυμο τυροσίνης φωσφατάσης, έδειξαν ότι είναι δύσκολο να μπλοκαριστεί η δράση του χωρίς ανεπιθύμητες ενέργειες. Το επόμενο βήμα είναι να δοκιμαστεί το φάρμακο αυτό σε ανθρώπους, κάτι το οποίο θεωρητικά μπορεί να έχει καλά αποτελέσματα, σύμφωνα με κάποιες ερευνητικές ενδείξεις.
